Brave, een op privacy gerichte webbrowser, is onder vuur komen te liggen omdat het naar verluidt auteursrechtelijk beschermde gegevens zou verkopen om kunstmatige-intelligentiemodellen te trainen.

Dit heeft geleid tot discussies over het ethisch gebruik van data en de noodzaak van transparantie.

Een artikel van Alex Ivanovs van Stack Diary bracht de beschuldigingen tegen Brave aan het licht.

Ivanovs uitte zijn bezorgdheid over het feit dat Brave zonder toestemming gebruikersgegevens verzamelt en verkoopt aan bedrijven die AI-systemen ontwikkelen.

Hoewel Brave sterke privacybescherming biedt, roept de vermeende verkoop van auteursrechtelijk beschermd materiaal voor AI-training vragen op over gegevenspraktijken die het vertrouwen van gebruikers en privacyverwachtingen kunnen schenden.

De groeiende controverse benadrukt de spanningen rond het gebruik van persoonlijke gegevens om AI-mogelijkheden te bevorderen in plaats van de privacy van gegevens en eigendomsrechten te respecteren. Het benadrukt de noodzaak van duidelijke communicatie en toestemming van gebruikers met betrekking tot het delen van hun informatie.

De situatie roept de vraag op of Brave echt prioriteit geeft aan de privacy van gebruikers en gegevenscontrole, zoals het beweert.

Het uitpakken van de beschuldigingen

Ivanovs beweerde dat Brave toegang geeft tot auteursrechtelijk beschermde inhoud via zijn Brave Search API, waardoor derden die gegevens kunnen gebruiken voor AI-training zonder de juiste licentie.

Hij voerde aan dat het gebrek aan respect van Brave voor het auteursrecht en het genereren van inkomsten met gegevenstoegang ethisch twijfelachtige praktijken zijn.

Ivanov schrijft:

“Brave stelt je in staat om auteursrechtelijk beschermd materiaal op te nemen via de Brave Search API, waaraan je ook ‘rechten’ hebt toegewezen.”

Antwoord van Brave

De beschuldigingen brachten Josep M. Pujol, hoofd onderzoek van Brave, ertoe de acties van het bedrijf te verdedigen. Pujol zei dat de rechtenkwesties verband hielden met de resultaten van de zoekmachine van Brave, niet met de inhoud zelf.

Pujol legt uit:

“Brave Search heeft het recht om inkomsten te genereren en servicevoorwaarden op de output van de zoekmachine te plaatsen.”

Pujol stelde ook dat alle aangeleverde gegevens altijd worden toegeschreven aan de inhouds-URL.

Het onderzoek

Ivanovs merkte op dat Brave Search lange “aanvullende alternatieve fragmenten” biedt, vergelijkbaar met de uitgelichte fragmenten van Google. Hij vroeg zich af of deze lange fragmenten, die variëren van 150 tot 260 woorden, voldoen aan de auteursrechtelijke principes van redelijk gebruik.

Bovendien bekritiseerde Ivanovs Brave omdat het geen details vrijgaf over zijn webcrawler, die website-inhoud indexeert. Hij voerde aan dat dit voorkomt dat website-eigenaren Brave blokkeren om mogelijk hun inhoud te verkopen.

Brave antwoordde dat hun crawler de robots.txt-standaardwebsites respecteert die worden gebruikt om crawlers te besturen.

De implicaties

Ter afsluiting van zijn rapport merkte Ivanovs op dat de gevolgen van de praktijken van Brave verder reiken dan de zoekmachine zelf.

Hij uitte zijn bezorgdheid over de mogelijkheid dat het systeem zou kunnen worden misbruikt en de onduidelijkheid over de wettigheid van de methoden van Brave.

Het daagde ook het standpunt van Brave uit dat het als zoekmachine het recht heeft om gegevens woordelijk te schrapen en door te verkopen.

Ivanov waarschuwt:

“Ik zie geen wereld waar dit niet kan worden misbruikt.”

Voorlopig gaat het debat verder.

Dit nummer roept belangrijke vragen op over de ethische toepassing van gegevens, geld verdienen aan de inhoud van anderen en de mate van openheid van grote technologiebedrijven.

De technische industrie zal deze gesprekken op de voet volgen terwijl ze zich ontwikkelen.

Source link